Natuurblog: De besjes van de sneeuwbes

Er zijn van die struiken die je te pas en te onpas tegenkomt en die je eigenlijk zelden een tweede blik waardig keurt. Misschien omdat ze niet erg opvallen of omdat je ze zoveel ziet. En dat is zonde. Want de besjes van de sneeuwbes zijn bijzonder fotogeniek en er valt best wat leuks over te vertellen!

Ten eerste vind ik haar naam al prachtig! Is ze niet op en top winters? En ze heeft zelfs een bijnaam. Misschien ken je deze besjes ook wel als klap- of knapbesjes.

Er zijn veel verschillende soorten sneeuwbessen. Ze vallen allemaal onder de familie Kamperfoelie en daar mag deze familie best wel trots op zijn. De sneeuwbes behoort namelijk tot de gemakkelijkste en sterkste heesters die Nederland kent. Ze kan goed tegen de kou, wind, droogte, luchtvervuiling en heeft weinig last van ongedierte. Ze heeft ondergrondse uitlopers , waardoor de sneeuwbes waardevol is bij erosiepreventie. Daarnaast is ze ook nog eens erg geliefd bij vlinders en bijen. Al met al een uitstekende cv zou je zeggen!

Enige aandachtspuntje is dat ze zichzelf wel érg graag laat zien. De sneeuwbes is – anders dan haar winterse naam wellicht doet vermoeden – een exoot; een niet-inheems struik. Ze komt oorspronkelijk uit Noord-Amerika en is ooit naar Europa gehaald en aangeplant in parken, plantsoenen en landgoederen. Hier bleek ze zich prima thuis te voelen en begon ze zich goed te wortelen. Doordat ze zo weinig eisen stelt aan de ondergrond en het klimaat, verdringt ze inheemse struiken en kruiden. Er wordt tegenwoordig dus met beleid gekozen waar een sneeuwbes wordt aangeplant.

Sneeuwbesbesjes (wat klinkt dat leuk!) zijn wit of roze. De roze besjes geven het ietwat saaie winterse kleurenpalet een fijne boost. En de witte sneeuwbesjes doen hun naam eer aan en zorgen voor echte winterse plaatjes.

De besjes hangen er echter niet alleen voor het mooie plaatje! Ze bevatten de giftige stof saponine, die de struik beschermt tegen bederf en vraat door insecten. Voor mensen zijn deze besjes trouwens ook giftig, vooral oppassen met kleine kinderen dus. Het zijn zeker geen snoepjes! Diverse vogels eten ze wél, maar vaak pas tegen het einde van de winter. Hierdoor blijven de besjes vaak lang aan de struik hangen. Meer kans dus om ze eens met de camera te gaan vastleggen!

Foto-tip:

• De besjes zitten vaak in trosjes bij elkaar (de Latijnse naam symphoricarpos betekent ook ‘dicht bijeenstaande vruchten’). Heb je een macro- of telelens? Zoom dan eens in op zo’n trosje en verplaats terwijl je door de zoeker kijkt je scherpstelpunt. Je krijgt zo een mooi doorkijkje en de wazige besjes op de voor- en achtergrond geven een mooie zachte omkadering.

Dit blog is ook te lezen op de inspirerende website www.boeksz.com, waar ik wekelijks mag bloggen over mijn verwondering voor de natuur en fotografie.