Ik heb het misschien al eens eerder gezegd, maar ik ben een echte goedweer-fotografe. Ik hou niet van kou en nattigheid. En helemaal niet als ik in die omstandigheden op mijn knieën of buik moet om de pracht van de herfst of winter vast te leggen. En laat er nu juist in deze seizoenen heel veel prachtigs te zien zijn!
Het is alweer even geleden, maar in mijn vorige blog beschreef ik mijn grote voorliefde voor paddenstoelen. In dit blog ga ik in op een ander onderwerp, dat perfect te fotograferen is als het vochtig en grijs weer is. Net als veel paddenstoelen heeft dit onderwerp als hoofdtaak: het opruimen van onze natuur. Maar in tegenstelling tot de paddenstoel, is ze zéér beweeglijk en wel héél erg klein!
Opruimertje
Degene die mij een beetje volgen op Instagram, weten dat ik afgelopen herfst mijn hart heb verpand aan het (bolvormig) springstaartje! Een klein diertje van een paar millimeter met een mooi rond kontje en een paar enorme voelsprieten. Hij waggelt een beetje rond op en onder gevallen blaadjes en zorgt er onderweg voor dat hij de boel ook nog een beetje netjes achterlaat. Het is een opruimertje. Samen met nog miljoenen andere springstaartjes (het bos en het park zitten er vol mee) maken ze compost van organisch afval en schimmels, welke vervolgens weer door onder andere planten als voedsel wordt gebruikt.

Bodemheld
Okee, ik weet natuurlijk ook maar een fractie van wat er te weten is over de natuur. En als ik dan door mijn lens zo’n wonderlijk diertje rond zie hobbelen, wil ik er meer over weten. Lang leve Google! Hoe langer ik speur naar elk klein weetje, hoe meer ik merk dat ik niet de enige ben die zo verwonderd raakt door dat kleine grut. In een mooi Vlaams foldertje, worden ze zelfs ‘bodemhelden’ genoemd! Je kunt maar ergens blij van worden, maar ik word hier héél blij van! Bodemheld, dat klinkt als een soort superheld. En eigenlijk… zijn ze dat ook.
Superheld
Als ik aan een superheld denk, dan denk ik aan ‘batman’. Als superheld van het eerste uur, vloog hij door de lucht met een zwevende cape achter zich aan. De cape moeten we er maar even bij verzinnen. En echt vliegen kunnen ze ook niet. Ze missen immers vleugels. Maar springstaartjes kunnen wel een enorme sprong maken.
Onder hun lichaam zit in rust een gevorkt staartje verstopt. Als er gevaar dreigt, klapt deze ‘springvork’ uit en springt de springstaart weg. Hij doet zijn naam absoluut eer aan. Zwevend door de lucht, kan een springstaartje van een paar millimeter wel 10 cm afleggen. Dat klinkt niet zo veel, maar omgerekend naar mensenmaten zou dat betekenen dat wij zo’n 40 meter ver kunnen springen. Sta daar maar eens even bij stil. Nou ben ík niet bepaald sportief, maar ik haal dat niet! En met mij geen enkele mens, want ons record verspringen staat op 8,95 meter. Best een indrukwekkende prestatie voor zo’n klein friemeltje dus!
Foto-tip
- Wil je zelf op zoek naar springstaartjes? Je hoeft niet ver te zoeken. Als je een tuin hebt, hoef je eigenlijk niet eens echt op pad. Want daar zitten ze. Gegarandeerd! Til eens een paar blaadjes op en neem de tijd om je ogen te laten wennen. Zie je een klein speldenknopje bewegen? Dan is de kans groot dat je er één gevonden hebt!
- Dan moet dat kleine wezentje natuurlijk ook nog op de foto. Voor het fotograferen van springstaartjes is een macrolens onontbeerlijk en een set tussenringen kan ook geen kwaad. Ze zijn klein en snel, dus zorg voor een lekker korte sluitertijd. Geef niet te snel op als het niet meteen lukt. Oefening baart kunst! Ze zijn te leuk om zomaar te laten gaan en ik beloof je dat het je een enorm goed gevoel geeft als je zo’n bodemheld mooi op de foto hebt gekregen.
Dus is het een beetje grijs en grauw weer en heb je weinig foto-inspiratie? Ga dan zeker eens op zoek naar deze leuke beestjes. Ik zie graag jullie resultaat!
Dit blog is ook gepubliceerd op de inspirerende website www.boeksz.com, waar ik zo af en toe mag bloggen over mijn verwondering voor de natuur en fotografie. Vind je het leuk om nog meer van me te leren? Lees dan ook mijn andere blogs of Kijk dan eens bij mijn workshops en cursussen!
Leuk verhaal. Jij bent goed bezig. Er komt vast wel weer een warmere periode aan. Dan gaan we weer genieten van alles wat om ons heen beweegt.
Hoi Rob,
Dank je wel! 🙂 Ik kijk er ook al weer heel erg naar uit om in het voorjaar weer met IVN Arnhem op pad te gaan! Benieuwd wat we dit jaar weer gaan tegenkomen!
Groetjes,
Janneke
Ook in de winter ben ik geregeld in het bos te vinden. Vooral bij dauw of mistig weer. Een kadootje als je dan ook nog Schotse Hooglanders tegenkomt. Verder zijn er prachtige mossen voor de macro fotografen. Zoals de mooie rode ruighaarmos op het Rozendaalse Zand. Heb je wel eens op oude paaltjes gekeken? De prachtigste mini-landschapjes zie je daar. Genieten hoor!
Ja, ik deel helemaal je passie voor de mosjes, kan geen paaltje of boom of muurtje voorbij lopen zonder te kijken naar mooie tafereeltjes. Het Rozendaalse Zand is wel een goede tip om weer een keer heen te gaan! 🙂 Heel veel plezier nog deze winter!
Groetjes,
Janneke