Natuurblog : de Krokus

Ik gebruik de naam Arnhemsmeiske nu al een tijdje met veel trots en dat is niet voor niets, want wat is Arnhem en haar omgeving toch prachtig! Aan de zuidkant de uiterwaarden en aan de noordkant de Veluwe. En in Arnhem zelf vind je een grote hoeveelheid parken. Deze parken waren in het verleden bijna allemaal landgoederen die in het bezit waren van de rijkere Arnhemmers. Vanaf 1886 zijn deze landgoederen langzaam door de gemeente Arnhem opgekocht en omgevormd tot stadsparken.

Bosbaden

Afgelopen maandag had ik plots een paar uur vrij te besteden en dat was absoluut geen straf met het heerlijke lenteweer. Ik besloot de camera mee te nemen en de natuur in te gaan. Onze eigen Arnhemse stadsparkennatuur wel te verstaan. Ik begon bij de vlindertuin en de stiltetuin en liep vervolgens park Zypendaal in. Wat een rust! Hier en daar een hardloper of een hond met baasje, maar verder waande ik me alleen in het bos. De bosgeluiden overstemden het geluid van de buitenwereld en ik voelde mezelf tot rust komen. Ken je dat gevoel? Een Japans bosagentschap heeft dat in 1982 heel mooi ‘bosbaden’ genoemd. Jezelf onderdompelen in het bos… Dat is echt één van de redenen dat ik graag mijn wandelschoenen aantrek en (uiteraard met mijn camera) de natuur in trek!

Zo stil en kalm als het was in het bos, zoveel leven bleek er te zijn in de buurt van Huis Zypendaal. Het grasveld was bezaaid met paarse krokusjes. En ik weet dat het een soort non-onderwerp is geworden in de natuurfotografie, maar dat neemt niet weg dat het heerlijk fotograferen is. En vooral in combinatie met de ontwakende hommeltjes, was het echt een feestje! Ik had nog niet veel insecten gezien, maar hier zwermden ze in grote hoeveelheden rond. Op zoek naar de eerste – ohzo belangrijke en waardevolle – nectar! Ik nestelde me tussen de krokusjes in het gras, voorzichtig manoeuvrerend zodat ik onderweg niet per ongeluk een hommeltje zou pletten en begon met fotograferen. Ik belandde in een soort van fotografeer-roes en ontwaakte pas weer toen een hond speels huppelend en overstromend van enthousiasme dwars door de krokusjes op me af kwam gerend. Gelukkig had ik toen al een paar leuke plaatjes geschoten, want eenmaal uit die roes, kom ik er niet snel weer in.

krokusjes

De krokusjes waar ik mij zo heerlijk tussen had genesteld zijn boerenkrokussen, de crocus tommasinianus. Dit blijkt één van de 90 verschillende soorten krokussen te zijn en daarmee onderdeel van een grote familie! Voor veel mensen kondigt de krokus het begin van de lente aan, niet voor niets noemen we de voorjaarsvakantie ook wel krokusvakantie. Maar er zijn ook krokusjes die juist in de herfst bloeien!

De krokus is een stinsenplant en halverwege de 16^e eeuw door een Vlaming naar ‘de Lage Landen’ gebracht. Ze komen van oorsprong voornamelijk voor in de Europese bergen rond de Middellandse Zee. Het plantje werd onder andere doorgestuurd naar de Botanische tuin van Leiden, waar al snel allerlei variaties werden ontwikkeld. De naam ‘krokus’ betekent saffraan en vooral in Iran wordt de speciale saffraan krokus (crocus sativa) op grote schaal verbouwd. De vrouwelijke delen van de krokus worden geplukt en hiervan wordt het kostbare keukenkruid saffraan gemaakt.

En dan nog een laatste wetenswaardigheid. De krokus kan zich goed verspreiden, maar dit lukt haar niet alleen. Dit slimme plantje heeft hierbij de hulp ingeroepen van de mier. Zogenaamde zaadslepende mieren (ik heb het niet bedacht… 😉) verslepen de zaadjes van de krokus en zorgen zo voor een goede verspreiding. Maar de hardwerkende mieren doen niet zomaar iets voor niets en daar heeft de krokus wat op gevonden. Als beloning ontvangen ze hiervoor een mierenbroodje! Het bestaat echt! Een mierenbroodje is een aanhangsel aan het zaadje en bevat voedingsstoffen (vooral vet en suiker) die de mier maar al te graag tot zich neemt. Een win-win situatie dus!

Foto-tip:

• Krokusjes bevinden zich dichtbij de grond en op die hoogte kun je ze dus ook het beste fotograferen. Dat betekent: door de knieën of plat op de buik. Als je dan ook tegen het licht – dat door de bomen schijnt – in fotografeert, krijg je met een beetje mazzel een prachtige bokeh (zachte, vage, mooie achtergrond).

• Heb geduld en probeer veel uit. Neem geen genoegen met de eerste paar foto’s die je  maakt. Je zult zien dat als jezelf de tijd geeft om je echt even te verdiepen in compositie en achtergrond, je foto’s steeds beter worden.

• En ook hier geldt: groot diafragma (laag diafragmagetal)! Speel en verwonder je en trek je vooral niets aan van alle krokusfoto’s die je al overal voorbij ziet komen. Doe vooral waar jij blij van wordt en vindt al doende je eigen stijl!