Natuurblog: De lente

Het is zondagochtend héél vroeg. Véél te vroeg. Het bed is heerlijk comfortabel en de dag lijkt nog ver weg. Ergens in de verte hoor ik een irritant gepiep, ik trek de dekens wat verder over mijn hoofd en langzaam dringt het besef door dat het mijn eigen wekker is. Door de kiertjes van mijn ogen zie ik dat het half zeven is. Half zeven? Wat maakte dat ik gisteravond bij het zetten van de wekker dacht dat ik vanochtend wel om half zeven mijn bed uit zou komen? Ik druk de wekker uit, snooze nog twee keer en besluit hem dan helemaal uit te zetten om wat extra slaap te pakken… Het mag duidelijk zijn dat ik op het gebied van het mooie ochtendlicht nog heel wat te leren heb! Dag gouden uurtje, hallo nachtrust…

Een paar uurtjes later zit ik aangekleed en fris gedoucht aan het ontbijt. Het zonnetje schijnt vrolijk binnen en ik heb spijt van mijn luie actie van die ochtend. Het is prachtig weer buiten, de lente laat zich in al haar enthousiasme zien en wat zou het vanochtend heerlijk (rustig) zijn geweest buiten. Met de camera in de hand op zoek naar de ontwakende natuur; er is weinig meer rustgevend dan dat! Helaas ben ik nogal een luilak… en omdat ik het mooie weer niet helemaal wil laten passeren, zit er nu niets anders op, dan om midden op dag met de camera op pad te gaan.

Dat is om meer dan één reden niet al te gunstig… Ten eerste omdat je je dan niet bepaald alleen op de wereld waant (half Nederland trekt op dit soort dagen de natuur in) en ten tweede omdat de zon dan eigenlijk veel te fel is (zie mijn foto-tip aan het einde van dit blog).

Arboretum Belmonte

Rond een uurtje of één rij ik de Generaal Foulkesweg in Wageningen op. Langs deze mooie straat ligt Arboretum Belmonte en dat is dé perfecte plek om de lente te beleven. Zoals verwacht ben ik daar niet alleen… Stelletjes poseren tussen de uitbundige bloesem, gezinnetjes liggen op kleedjes in het gras en menig gepensioneerd stelletje loopt met stok en rollator een rondje langs de prachtige collectie rododendrons, waar deze tuin om bekend staat.

Ik kan het ze ook niet kwalijk nemen. De lente lokt niet alleen insecten en vogeltjes uit hun schulp, maar ook de mens. We krijgen de lentekriebels. De natuur (en dus ook de mens) is erop gericht om in een ruststand te gaan als het donker is. En als in het voorjaar de hoeveelheid zonlicht toeneemt, springen we over op de actieve stand. Wij gaan naar buiten, waardoor we nog meer zonlicht binnenkrijgen en nog meer gelukshormoontjes aanmaken. Andere mensen doen hetzelfde en het positieve gevoel werkt aanstekelijk.

De lentekriebels krijgen mij ook te pakken. En dus geniet ik – ondanks het veel te felle zonnetje en de nét te luid schreeuwende kinderen – van het heerlijke weer en de prachtige omgeving. En je zult het misschien wel herkennen, maar met een camera in de hand en je ogen gefocust op dat éne mooie plaatje, vergeet je de buitenwereld snel. Ze verdwijnt naar de achtergrond en je zinkt weg in een heerlijk relaxte staat van zijn. En zo geniet ik van de prachtige magnolia, de bloesem van de kers en de grote collectie rododendrons die de tuin rijk is… En als ik mijn camera daar lang genoeg op heb gericht, kruip ik op mijn knieën bij de paardenbloemen. Die bloeien nu weer volop en ik probeer het mooie frisse lentegroen en geel vast te leggen met mijn camera.

Als ik na anderhalf uur mijn auto weer in stap, ben ik helemaal rozig van het warme zonnetje en tegelijkertijd bruis ik van de lentekriebels!

Foto-tip:

Als je ’s ochtends de gordijnen opentrekt en je ziet een strakblauwe lucht met een helder zonnetje, geeft dat vast een big smile op je gezicht. Voor een natuurfotograaf brengt dit zonnetje echter een uitdaging met zich mee! Want door de felle zon krijg je te maken met hard licht en donkere schaduwen in je foto. Uitgebeten wit of juist teveel contrast. Probeer om dit te voorkomen het onderwerp in de schaduw te houden. Dit kun je doen door je eigen lichaam tussen het onderwerp en de zon te zetten of door een parasolletje mee te nemen. Als je dan zorgt voor licht in de achtergrond, krijg je een mooi zacht effect met fijne kleuren.

En om de mooie zachte lentesfeer nog meer te benadrukken, kun je proberen om bewust een beetje over te belichten. Probeer eens uit wat het effect op je foto is, bij 1/3, 2/3 of 1 stop overbelichten. Gebruik je het histogram al wel eens? Dan zul je zien dat de grafiek zich – bij overbelichten – vooral in het rechterdeel bevindt. Zorg dat deze grafiek binnen het histogram blijft en er niet teveel ‘uitloopt’, anders verlies je alle details in de witte delen. En uitgebeten wit is – in de meeste gevallen – niet waar je op uit bent. Deze tip werkt vooral als de zon niet te fel is en je onderwerp zich in de schaduw bevindt. Succes met experimenteren!